En nu loslaten, papa!

We zijn al een hele tijd op vakantie in Frankrijk. Meestal vind ik het hier heel leuk, maar soms niet. Vandaag ging wel. Vanochtend ging mijn vriendinnetje Robijn weg. Zij was hier ongeveer tegelijk met mij aangekomen, maar zij en haar broertje en zusje en papa en mama gingen nu al weer naar huis. Gelukkig wonen ze vlakbij ons in Nederland, en denk ik dat ik Robijn nog wel een keertje ga zien. Ze heeft een paar dvd’s van me geleend voor de terugreis, omdat zij helemaal geen dvd’s meegenomen had uit Nederland. En mama en ik hebben voor iedereen een zakje ‘snoep voor onderweg’ gemaakt, met een mooi tekeningetje van mij erop.

En toen zijn we naar een avonturenpark gegaan waar ik kon klimmen en waar ook heel veel dinosaurussen te zien waren. Het klimmen was niet zo leuk, echt voor baby’s eigenlijk, ik vond het avonturenpark van een paar dagen geleden veel leuker, maar de dino’s en de grotwoningen van hele oude mensen vond ik wel mooi. Er was gewoon heel veel te zien. Omdat het weer mooi weer is, hebben we daarna ook weer lekker gezwommen in het zwembad op de camping.

Ik ben dus ook al een keer naar een ander avonturenpark geweest, dat was een park waar je kon klimmen aan touwen enzo tussen de bomen. Papa deed toen ook mee! Eerst kregen papa en ik een soort hesje aan met dingen eraan waar je jezelf mee kon vastmaken (mama zei dat dat ‘zekeren’ heet!) en toen deed een meneer voor hoe we moesten klimmen. Papa en ik kregen allebei een armbandje om en we mochten op parcoursen met verschillende kleurtjes: ik op de witte, en papa op de groene en gele. Ik vond het heel leuk, het klimmen, en ik snapte het gelijk. De meeste stukjes die ik moest klimmen vond ik daar ook wel echt ‘makkie’, er waren maar een paar stukjes die ik niet helemaal alleen kon en waar papa en mama even moesten helpen.

Papa ging ook klimmen, maar hij vond het best moeilijk en ook een beetje eng. Ik ben toen maar onder hem gaan staan en heb hem geholpen: ‘Nu overstappen papa’, en ‘Ja, de volgende stap’, en ‘Goed zo!’ zei ik. Papa heeft zich ook flink pijn gedaan, hij had allemaal blauwe plekken en zelfs bloed. Ik niet!! Na een paar uurtjes waren papa en ik heel moe en gingen we weer naar de camping. Ik heb toen ook lekker gezwommen, met mama en papa en ook met Robijn!

En weet je wanneer ik er niets aan vond op de camping? Toen ik met Robijn bij de miniclub was om lampions te maken voor de lampionnenoptocht ’s avonds. Ik was zó klaar en vond er eigenlijk ook niet zoveel aan; ik wilde veel liever zwemmen. Maar het zwembad moest worden schoongemaakt, en dat kon dus niet. En toen moest ik zó huilen dat ik niet meer kon stoppen. Met mama heb ik drie keer heel diep geademd, maar dat hielp zelfs niet, ik kon écht niet meer stoppen. Ik heb maar een tijdje in de tent liggen huilen toen, en toen moest ik met papa en mama mee naar een kasteel. Ik had er helemaal geen zin in, maar het moest! In de auto heb ik lekker zitten zingen, en toen hoefde ik niet meer huilen. Het kasteel was eigenlijk wel leuk; er was een lieve waakhond en een mooie tuin met lavendel bij, en heggen met raampjes erin. En toen vond ik de vakantie toch wel weer leuk.

Ik mag ook weer elke dag een ijsje van papa en mama! Sommige dagen krijg ik er twee, en ik heb er ook al een keer drie gehad, hmm!!

Tot het volgende verhaal,
dikke kus van Marte