Nazomeren in Spanje

In september gaan we weer naar het zuiden. Papa en mama willen graag wat vrienden opzoeken en nog even lekker met vakantie, en ik ga gezellig mee. Met een charter vliegen we naar Barcelona, en dan met een huurauto verder naar een huisje in Torredembarra, net boven Tarragona. Ik ben nogal verkouden, net als mama, en omdat dit mijn eerste vliegreis is, vreest iedereen dat ik last van mijn oortjes zal krijgen. Maar mama zingt tijdens het stijgen en dalen liedjes voor mij, en ik mag drinken wanneer en zoveel als ik wil, en zo valt het ongemak erg mee.

Het huisje is fantastisch: lekker ruim en vlakbij het strand en de winkeltjes. Ik slaap in een prima campingbedje, en overdag speel ik op een deken in de kamer. Van Elisabeth en Carolina, de dochters van de vrienden van papa en mama, heb ik een heleboel speeltjes te leen gekregen, en daar vermaak ik me best mee.

Wanneer het heel mooi weer is, gaan papa, mama en ik naar het brede zandstrand pal voor de deur! In het strandtentje lig ik lekker uit de zon, met genoeg zand binnen handbereik. Als papa of mama gaat zwemmen kijk ik met belangstelling toe. We wandelen ook een paar keer. Vlak langs het strand van Torredembarra ligt nationaal park Els Muntanyas, een nu redelijk droog gebied dat in nattere tijden fungeert als fourageerplek voor allerlei vogels. Het is er rustig en erg warm, en in de buggy hobbel ik lekker mee. Helaas zijn de enige vogels die we zien wat eendjes, kwak kwak kwak. Een andere keer rijden we tussen de hazelnoot-, olijf- en johannesbroodbomen en druivenranken door naar Vespalla de la Gaià in het binnenland. Ik hang in de buikdrager, en we wandelen langs oude huizen, klimmen de berg op naar het kerkje, en genieten van het weidse uitzicht. En op een avond lopen we een eindje langs de rotsachtige kust richting het zuiden, met de grote jachthaven op de achtergrond.