Kom, we gaan naar de tandartsen kijken!

Papa had gezegd dat ze op maandag al zouden komen, maar ze zijn er op dinsdagochtend, de tandartsen uit een heel ver land, uit Canada. De tandartsen komen elk jaar een paar daagjes naar het weeshuis, en maken dan de tanden van de kinderen van het weeshuis en ook van de mensen van het dorp weer beter en mooi schoon. De tandartsen zijn heel lief, want de kinderen en de andere mensen hoeven niets te betalen.

Met mama gaan ik en Kika en Joel kijken. We gaan eerst even naar de wachtkamer, waar een heleboel mensen en kinderen zitten te wachten. Ze moeten op een bedje gaan liggen, en dan kijkt een mevrouw in hun mond en schrijft op een blauw servetje wat de tandartsen moeten doen. Het servetje wordt met wasknijpers aan de shirtjes van de mensen vastgemaakt, en dan mogen ze in het gangetje gaan zitten wachten. Daar maken een meneer en een mevrouw de tanden goed schoon, en krijgt iedereen een tandenborstel en tandpasta. Sommige mensen moeten dan ook nog naar een andere tandarts, in een andere kamer. We mogen er even kijken, maar niet heel lang, want anders lopen we in de weg. Het gezicht van de tandarts kun je niet zien, zij heeft een lapje voor de mond en neus, en een lampje op het hoofd. Mama zegt dat ze dan goed in de monden van de mensen kan kijken. Bij de meneer die op het bedje ligt heeft de tandarts net een kies getrokken, en toch hoeft hij niet huilen. Kika en Joel en ik vinden dat heel knap. Dan moeten we weer naar buiten.

In het gangetje liggen alle instrumenten die de tandartsen gebruiken. Het zijn een heleboel tangetjes en haakjes en spiegeltjes en naalden, en ze liggen heel mooi op een handdoek. Ik wil er graag heel even mee spelen, maar dat mag niet van de meneer die erbij staat. Papa komt ook nog even kijken. Hij heeft koffiepauze, en wil wat foto’s maken. En later komen Jeroen en Okke ook nog langs. Ik en Kika en Joel gaan dan nog even spelen met een paar kinderen die er ook rondlopen, en dan gaan we weer naar huis.

Tot het volgende bericht, dikke kus van Marte