Nee, de kerk wordt uitgedekt! - Reisverslag uit Butare, Rwanda van Marte - WaarBenJij.nu Nee, de kerk wordt uitgedekt! - Reisverslag uit Butare, Rwanda van Marte - WaarBenJij.nu

Nee, de kerk wordt uitgedekt!

Door: Mama

Blijf op de hoogte en volg Marte

20 Februari 2011 | Rwanda, Butare

We zijn op vakantie geweest. Eerst moest ik heel lang in de auto zitten, zonder kinderstoeltje want die is hier niet, en toen waren we er nog niet. We gingen naar een fabriek waar mensen allemaal kopjes en bakjes en vazen maken, alleen hoefden ze deze dag niet te werken. Ik mocht een beker kopen, want die heb ik hier nog niet.

Toen gingen we al weer lunchen. Het duurde heel lang tot het eten kwam, ik vond dat heel stom, maar dat is altijd zo in Rwanda, zegt papa, en toen haalde hij mijn tekenblok uit de auto en toen gingen we tekenen. Ik had gezegd dat ik geen eten wilde, maar toen het eten van papa en mama eindelijk kwam, rook het zo lekker, dat ik toch maar meegegeten heb!

We hebben ook 3 paleizen van de koningen van Rwanda gezien. Een was heel gek, dat was een soort grote hut, heel donker van binnen, en het rook er naar rook. Alleen de koning had een stoeltje, waar ik ook maar even op gaan zitten ben. Alle andere mensen moesten op matten op de grond zitten, en de koningin en alle mevrouwen moesten ook nog achter een soort muurtje zitten waar ze door kleine gaatjes wel doorheen konden kijken, grappig he?

De koning had een heel grote slaapkamer met een heel groot bed in de hut, met een deken van boom gemaakt, maar het was toch heel zacht. Er waren ook hutten voor het melkmeisje en de bierjongen die de melk en het bier voor de koning moesten maken. Zij hadden ook heel mooie slaapkamers. En achter de hut stonden de koeien van de koning, met heel grote horens op hun hoofd. Ze liepen naar ons toe, en ik was helemaal niet bang!

Het andere paleis leek veel meer op een echt paleis zoals bij ons. De koning had daar ook een garage voor zijn auto en een soort gat met een trapje om onder de auto te kijken als ie kapot was. Ik vond dat heel interessant. En in het laatste paleis stonden allemaal kunstwerken, net als op mama’s werk. Sommige waren heel grappig: die van een motor met allemaal gekke dingen eraan, en die van een struisvogel en die met spiegels vond ik het grappigst.

We hebben in de hotel geslapen, en het hotel heette de Kleine Prins. Mama zegt dat er ook een boek is dat zo heet, en dat ze het een keertje gaat voorlezen. Ik vond het jammer dat ze het boek niet bij zich had! In het hotel heb ik gespeeld met Natasha en Kelly, die waren ook in het restaurant en ik was eigenlijk nog niet klaar toen het eten klaar was. Maar het waren frietjes, en die vind ik zó lekker, dus ik ben toch maar gestopt. Na het eten waren ze er gelukkig ook nog, en toen konden we weer verder spelen. In onze kamer hadden we net zo’n deken als de koning in zijn hut, ook bruin!

We zijn ook naar een museum geweest, en dat vind ik meestal stom want dat duurt heel lang, maar bij dit museum was heel veel te doen en zien, en ik moest heel lang nadenken over een souvenirtje uit de winkel, want ze hadden heel veel mooie dingen. Ik mocht van mama een grote trommel en een mooie vogel uitkiezen. De vogel mag met mij mee naar bed, ik vind ‘m zo lief! Toen we in het museum waren, ging het heel hard regenen, en toen we weer naar de auto liepen, liep er een mevrouw met een paraplu met ons mee, want onze paraplu lag nog in de auto!

En we zijn naar twee kerken geweest. In de ene kerk kwamen de mensen net naar buiten toen wij naar binnen gingen. Het was een heel grote kerk, papa zei dat het de grootste kerk van Rwanda was, en hij was ook heel groot. Er was helaas geen kinderhoekje, zoals in de kerken in Zweden, maar er waren wel een heleboel lage balkjes, net zoals bij turnen, waar je over kon lopen. Er waren twee mevrouwen die alle spullen van het podium aan het uitdekken waren, en dat betekent in Afrika dat de kerk gaat sluiten. We gingen dus toen maar weer weg.

De andere kerk waar we heen gingen was al gesloten, die hebben we alleen van de buitenkant gezien. Bij die kerk waren heel veel kinderen en die wilden allemaal aan mij komen en dat wilde ik niet en toen rende ik weg en toen gingen ze allemaal heel hard lachen en renden ze achter mij aan. Ik vond dat niet zo leuk en toen gingen we maar weer naar huis.

Tot het volgende verhaal,
dikke kus,
Marte

  • 20 Februari 2011 - 21:08

    Isabel Vermeulen:

    Marte, vandaag moest ik opeens aan je denken en toen zei ik tegen mama dat ik je wel mis. Blijf je daar nog lang? Het lijkt me wel lekker weer daar. Hier is het nog koud maar de bomen in de tuin staan al een beetje in bloei dus de lente komt er aan.
    daaaaag! Isabel

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Marte

Actief sinds 21 Dec. 2006
Verslag gelezen: 164
Totaal aantal bezoekers 63710

Voorgaande reizen:

27 Juli 2007 - 30 Juli 2007

Al mijn reizen

Landen bezocht: