Op vakantie in Oeganda

We zijn al een paar dagen in Oeganda op vakantie. We zijn op een ochtend heel vroeg vertrokken uit Kigali met een auto van Derrick, en toen ging het regenen onderweg. We hebben in het leuke hotel van Cor en Anne geluncht, ik mocht weer kaasblokjes met frietjes. Mama zegt dat ze denkt dat dit de enige plaats in heel Rwanda is waar je kaasblokjes kunt bestellen! Maak niet uit, ik vind ze heerlijk hier!

En dan gaan we naar de grens met Oeganda. Je kan zien dat Rwanda veel rijker is dan Oeganda, want de grens van Rwanda heeft een echte slagboom, en de grens van Oeganda heeft alleen maar een touw en twee dingen waar het touw aanvast zit. De vlag van Rwanda is ook anders dan van Oeganda, in die van Rwanda zit een zonnetje, en in die van Oeganda zit een haan met wit eromheen. In Oeganda rijdt iedereen aan de andere kant van de weg. ‘Wel even wennen’, zegt mama, maar het gaat heel goed. We moeten eerst een stukje rijden over een goede weg, en dan over een heel modderige weg waar de auto steeds uitglijdt. Mama vindt het wel een beetje eng, ook als de auto opeens heel erg uitglijdt en allemaal jongetjes moeten duwen, maar er is geen andere weg en gelukkig zijn we dan ook gauw bij het hotel.

Het hotel is heel leuk, aan een meer. Ik heb een bed met een roze handdoek, en in de badkamer hangt een roze douchegordijn. Ze hebben er ook allemaal bladen die ik kan lezen, en er zijn allemaal weggetjes om op te lopen en vogels die ‘ha ha haha’ roepen. Er is ook een televisie met leuke zangers en zangeressen. Sommigen zien er heel mooi uit, sommigen stom!
Na een paar dagen gaan we een stadje met een hotel met een zwembad. Gelukkig is het ook mooi weer daar, en kunnen papa en ik lekker zwemmen. We blijven er maar een nachtje, en dat vind ik wel jammer.

Maar in het andere hotel, aan een ander meer, hebben we een heel huisje, en heb ik een kamer met twee bedden, zodat er ook een vriendinnetje kan komen logeren. Ik speel schuifmemorie met de barbie’s en de knuffels, en we maken een tochtje met een boot op het meer naar een paar mensen die voor ons gaan dansen. Het zijn kleine mensen, en ze heten Twa of pygmeën. Hun kleren zijn niet zo schoon en een beetje oud, maar mama zegt dat het wel leuke mensen zijn. De vissers in het meer vangen rivierkreeftjes, en die eten we bijna elke dag in het restaurant. Bij het hotel staat ook een grote vrachtwagen, van allemaal mensen die door heel Afrika reizen. Ik vind het wel raar dat ze niet naar Rwanda gaan: ‘Dat is toch ook Afrika?’ Bij het hotel mag ik allemaal souvenirtjes uitzoeken: een tasje, een mandje en een armbandje. Ik vind de dingen die je hier kunt kopen, heel mooi!

Tot het volgende verhaal,
dikke kus,
Marte