Een dieczka op avontuur

We kamperen weer, op een camping van een Poolse mevrouw en een Nederlandse meneer. We hebben de camping helemaal voor onszelf, er is verder niemand. Ik vind het grote grasveld met de heuvel - om lekker op te ballen - en de trapjes naar het meertje heel leuk. Maar het allerleukst zijn de beesten die hier rondlopen: de tweelingpoezen, een heel grote hond, eenden, ganzen, kippen, 15 kuikentjes, een paard en een pony. Ik begrijp nog niet helemaal waarom de één een paard en de ander een pony is, maar gelukkig zeggen ze allebei hetzelfde: hi hi hi!

Vanmiddag was het heel warm, misschien wel 30 graden, en toen hebben papa en ik in het meertje gezwommen. Eerst vond ik het niet zo leuk, het water was best fris, maar toen de ganzen ook gingen zwemmen, werd het gezellig! Ik moest erg lachen om hun oranje pootjes die aldoor heen en weer gingen. 't Was jammer dat wij eerder uit het water moesten dan zij!

Met papa haal ik elke ochtend broodjes in het dorp. Eerst gingen we naar het buurtwinkeltje - de sklep, zegt mama - maar omdat die geen lekkere broodjes met vruchtjes en chocolade had, gaan we nu naar de warme bakker - de piekarnia, zegt papa -, die ook een kleine supermarkt heeft. Ik ben er al een paar keer geweest, en van de mevrouw achter de kassa heb ik vanochtend een klein cadeautje gekregen, een mooie fluit. Ik durf er zelf nog niet zo goed op te blazen, maar als mama het voordoet moet ik erg lachen!

In het zuiden van Polen zijn veel bergen, en op een middag ben ik met papa en mama naar de top van de berg Sleza gelopen. Het was af en toe best steil, en papa kreeg het nogal warm met mij op de rug. Als hij een grote stap moest nemen, zei hij 'hu' en dat zei ik dan een paar keer na, 't klonk zo mooi! Toen we boven waren konden we niet zo ver kijken, 't was een beetje heiïg. Gelukkig was er een gezellige poes voor mij, waar ik toen maar bovenop gaan zitten ben.

We zijn ook naar een heel grote stad in de buurt geweest, naar Wroclaw. Op het grote plein - weer een rynek Marte, zei mama - stond een heel mooie fontein, ik moest er gewoon naartoe lopen. Het is zo lekker om tegen de rand te hangen en de handen in het water te laten bungelen. Gelukkig is het warm, en gaf het niet dat mijn broek en T-shirt helemaal nat werden. Later zag ik een paar mannen met gitaren en een accordeon die mooie muziek maakten. Het klonk erg goed, en met papa en mama heb ik met de handen in de lucht lekker staan meeswingen.

De speeltuinen in Polen zijn fantastisch. Er staan altijd houten huisjes op poten met trapjes omhoog en soms een glijbaan naar beneden, en inmiddels kan ik heel goed alleen trapklimmen. Bij het glijden heb ik nog wel een beetje hulp nodig. Wipkipjes zijn er soms, en als ze er zijn wil ik er altijd wel 2 seconden op. Als er andere kinderen in de speeltuin zijn, loop ik daar vaak op af. Met de handen op de rug kijk ik dan eerst even wat ze doen, soms zeg ik 'hallo' of zwaai naar ze, en leg dan meestal uit hoe het speeltoestel waar we bij staan heet: 'sjommel', 'sand', 'trap', 'huisje'. Tegen papa en mama zeg ik wat voor kindjes het zijn: 'meisje' of 'sjommetje'. En de kindjes zeggen dan 'djetska' tegen mij!

Morgen gaan we weer naar huis, jammer hoor! Hopelijk komen we nog een keer terug, do widzenia Polska!