Allemaal beestjes op een eiland

Aan het einde van de zomervakantie belooft het nog weer heel heet te worden, en papa en mama besluiten daarom dat we nog een lang weekend naar zee gaan, kamperen op Texel!

’s Ochtends gs ik eerst nog even spelen met Sam, en daarna gaan we op reis. In Den Helder is het vrij druk bij de veerboot, maar toch mogen we er snel op. Bij de camping is het ook heel druk, en moeten we even wachten voordat we weten waar onze kampeerplek is. Die is écht heel mooi, tussen de braamstruiken in een duinpannetje, vlakbij de WC’s en de douches, en met allemaal paadjes die de duinen in en op gaan. Als papa en mama de tent opzetten, pluk ik bramen en snoep daar ook van; heerlijk zijn ze! Mama zegt dat ik ze wel even moet wassen voordat ik ze eet, en dat ik geen bramen mag eten waar de vossen op geplast hebben. ‘Dus de lage bramen moeten we laten staan, papa!’, instrueer ik.

Het strand is heel dichtbij, we kunnen er zo heen lopen. Met al mijn emmertjes, gietertje en vormpjes gaan we lekker dicht bij het water zitten. Even verkleden achter een badhanddoek, insmeren met zonnebrand en klaar ben ik! Als we uitgebreid gezwommen hebben, willen papa en ik een zandkasteel bouwen, maar dat is vrij lastig zonder schep, en dus mag ik een handige schep uitkiezen: het wordt een knalroze! We bouwen een prachtig kasteel, maar als het vloed wordt, is ‘ie zo verdwenen. ’Morgen opnieuw’, zegt papa, ‘we zijn hier nog wel even.’

Ik heb niet zoveel zin om mee te gaan naar een restaurant ’s avonds, ik wil liever bij de tent eten, maar mama zegt dat we geen eten meegenomen hebben en dus niet kunnen koken. En de camping heeft helaas geen restaurant. In het dorp De Koog is het eigenlijk best gezellig, ontdek ik als we er doorheen wandelen. Mama wil eten bij een restaurant waar papa en zij al eerder hebben gegeten, nog met opa en oma, en ik zat toen nog in mama’s buik. Het restaurant heet Het Vogelhuis, en er is een superleuke speeltuin bij. En de kinderverrassing bij mijn pannenkoek is een heel leuke knuffelvogel aan een touwtje, Kwakie! Ik vind het jammer als we weer naar de camping moeten. Als troost krijg ik nog een smurfenijsje onderweg!

Op zaterdag gaan we naar het strand waar een feestje is voor Dorian die een medaille voor surfen heeft gewonnen op de Olympische Spelen. We gaan even kijken bij het feestje, maar al gauw gaan mama en ik weer naar ons tentje bij de zee, en speel ik weer verder. Het is wel leuk dat de muziek die bij het feestje hoort, ook bij ons te horen is. Ze zingen ‘Ga je mee, ee ee ee ee’ en dat kan ik meezingen. Met een jongetje met een schepnet vang ik kwallen en kleine visjes en heremietkreeftjes – in een mooi gedraaid schelpje – en ook een paar zeesterretjes. Als we klaar zijn met spelen brengen we alle dieren die nog leven weer terug naar zee!

Op zondag gaan we naar Ecomare. Daar gaan we naar de zeehonden kijken, dat zijn nog steeds mijn lievelingsdieren. Het is weer een heel hete dag, en daarom beginnen we met een ijsje, hmm! Als de zeehonden gevoerd worden, zit ik op het randje van het zwembad waar ze in zwemmen. Zo kan ik de mevrouw die vanalles vertelt én de zeehonden goed zien. We mogen niet met de handjes in het water van de mevrouw, want dan denken de zeehonden dat het vissen zijn en bijten ze in onze handen. Oei, dat klinkt niet zo leuk, dus ik houd mijn handjes op mijn rug!

Op maandag heb ik een nieuw vriendinnetje op de camping. Ze komt uit Duitsland en ze praat geen Nederlands, maar we kunnen toch heel goed samen spelen. Op een van de duinen bij de camping vinden we een dood muisje, en dat begraven we samen. We versieren het grafje met stenen, en mijn vriendinnetje legt er ook nog wat bloemetjes op. En dan moet ik weer naar huis, naar Utrecht, helaas …